Further down the east coast

Hi everybody!

Hoe is het daar in dat koude kikkerlandje? Bijna kerst! Wij zitten op het moment bij Matthew, dat is de neef van Melissa haar moeder. We vieren kerstavond en eerste kerstdag met hem en zijn familie, erg leuk om kerst mee te maken in een echt Australisch gezin. In plaats van gourmetten gaan wij lekker barbequen in het park. De afgelopen drie weken hebben wij weer veel meegemaakt, natuurlijk weer veelste veel om op te schrijven, maar we proberen het weer 'kort' voor jullie samen te vatten.

Na Agnes Water, waar we onze eerste surfles hebben gehad zoals we in ons vorige verslag vertelden, zijn we doorgereisd naar Rainbow Beach. Hier zouden we vijf dagen verblijven, waaronder drie dagen op Fraser Island. We hadden een drie daagse jeepsafari - met fourwheeldrive- op Fraser Island, wat het grootste zandeiland ter wereld is. We hadden vier jeeps en wij mochten deze ook zelf besturen, wat heel erg gaaf was! Het is zo apart om constant in het zand te rijden en proberen de auto niet te crashen. Vooral de inland-roads waren erg gaaf, omdat dat echt heel erg hobbelig was. De groep in onze jeep was erg gezellig en toevallig konden wij vijf van de zes personen al, omdat we hun al eerder hadden ontmoet. Je kreeg per jeep eten mee voor drie dagen en je moest er met je groep voor zorgen dat je elke dag genoeg had. Dit moest je elke keer zelf klaarmaken op gasstelletjes. Het was lekker primitief: slapen in tentjes zonder matjes, zitten op houten balkjes die we zelf moesten zoeken, plassen in de bosjes en de afwas doen in de zee. Je mocht helaas niet in de zee zwemmen, ivm de vele haaien, maar in plaats daarvan zijn we naar verschillende meren geweest. Eén daarvan was een natuurlijke stroomversnelling, een ander was een meer waarin de kleine visjes aan je voeten knabbelden en dit was naast een hele grote zandheuvel en een andere waren natuurlijke zwembaden gelijk aan de zee, afgezet door rotsen.

Na Rainbow Beach en Fraser Island zijn wij naar Noosa gegaan. Hier zijn we maar één nachtje gebleven, maar hebben toch aardig wat van de stad gezien, omdat we gratis kayakken (of kayaks, of hoe je het ook schrijft) hadden geleend van het hostel en op deze manier veel langs de rivier hebben gezien. De volgende ochtend gingen we met de bus naar Caloundra, waar Nicole, de nicht van Melissa haar moeder, en haar dochter ons op kwamen halen. Zowel Nicole als Matthew (waar wij op het moment zijn, zoals we hierboven beschreven, dit zijn broer en zus) hadden wij nooit eerder ontmoet. Maar het voelde al meteen heel fijn. Het zijn zulke aardige mensen en vertrouwen je meteen alles toe, zoals de meeste Australiërs doen. Nicole gaf aan dat zij die dag moest werken, maar dat wij ons thuis moesten voelen bij haar thuis en alles mochten pakken of gebruiken en haar dochter zou ons die dag door de stad rondleiden. De volgende dag zijn we naar Australia Zoo geweest, de dierentuin van Steve Irwin, erg gaaf om te zien! Die avond had Nicole een barbeque op het strand geregeld bij zonsondergang en daarna zijn we naar de avondmarkt geweest, waar haar zoontje voor het eerst moest werken. Super leuke dagen gehad met hun!

Daarna zijn we naar Brisbane geweest. Helaas waren alle hostels volgeboekt, vanwege een groot festival (waar wij helaas te laat achterkwamen). Maar niet getreurd, gelukkig ontmoet je een hoop andere backpackers die elkaar altijd willen helpen en hadden twee gasten, die we eerder hadden ontmoet, nog een slaapplekje voor ons op de camping waar zij stonden. Hier zijn wij twee nachtjes geweest en hebben daarna nog een nachtje in een hostel geslapen. We zijn hier lekker op stap geweest, hebben de stad verkend, zijn een dagje naar de lagoon geweest (openbaar zwembad in het midden van de stad) en hebben ons mentaal voorbereid op Surfers Paradise, een plaatsje onder Brisbane. Wij dachten hier onze droommannen te vinden, gezien de naam! Maaaarrrrr jammer genoeg viel deze droom in duigen: NERGENS SURFERS TE BEKENNEN! Wat een tegenvaller! Daarom hebben we het maar op een zuipen gezet in de kroeg, want die waren hier genoeg te vinden! Surfers Paradise was desondanks wel een leuke stad, super hoge gebouwen, direct naast het strand.

Onze volgende bestemming was Byron Bay, heel leuk plaatsje ook! We zaten in een heel gezellig hostel met leuke kamergenoten, met vooral Engelsen mannen die we niet in nuchtere toestand gezien hebben, maar waren super gezellig! Ook een Canadian guy die daar al een heel tijdje rondhing, omdat hij werkte als kayaktourguide, die ons zelfs meenam op een gratis kayaktochtje bij zonsopgang (jawel, 4 uur ging de wekker) tussen heel veel dolfijnen! Ook kon hij aardig dansen. Dit hebben wij geweten en hebben wij alle hoeken van de gemeenschappelijke ruimte gezien. Daarnaast had je in Byron Bay het meest Oostenlijke punt van Australië waar een vuurtoren stond, waarvoor we een aardige klim hebben moeten doen om daar te komen. Dit was niet een heel groot drama, want op de helft werden we verrast door 30 knappe surfgoden. Ook zijn we een dagje met twee gasten naar Nimbin geweest, hét drugsstadje van Australië, dit was zo'n 80 km rijden met de auto. Zodra we de auto uitstapten kregen we allerlei aanbiedingen voor cookies en brownies, echt bizar hoe dat daar in z'n werk gaat. Nimbin is een echt hippie stadje, niet groot, maar wel interessant en leuk om er geweest te zijn. Onze laatste avond in Byron Bay waren er Christmas Carols aan het strand, dus besloten wij hier lekker te gaan barbequen. Hoe later op de avond, hoe meer liedjes we mee gingen zingen en tenslotte tot het idee waren gekomen om een Christmasvideo te maken met onze eigen teksten op wat bekende kerstliedjes (en jawel, onze Christmasvideo staat inmiddels op Facebook).

Maandagmorgen vroeg moesten wij om half 8 klaar staan op het busstation om naar ons surfkamp te gaan voor zes dagen. Dit was echt super leuk!! Hele leuke mensen ontmoet en het kampsfeertje was heel goed. We hebben hier zeven surflessen gehad, waarin we gelukkig steeds wat beter werden. 's Avonds waren er vaak verschillende drankspellen, waarbij we veel hebben gelachen. Ook was er elke avond een kampvuur. Er was een jongen die super goed gitaar kon spelen en nog beter kon zingen en dat ook nog eens tegelijk, zijn naam was Lloyd (onthoud deze naam, voordat ie doorbreekt)! Dit was altijd erg gezellig! Ook hebben we hier onze Christmasvideo gemaakt met allerlei mensen die ook op het surfkamp waren, dat was wel heel grappig om te maken. Olly, een surfleraar, vergat onze afspraak drie keer en om dit goed te maken moest hij in z'n rooie speedo een rol spelen in ons filmpje. Het was super jammer dat we na die zes dagen weg moesten, maar gelukkig stonden er meer leuke dingen op ons te wachten. De bus bracht ons naar Sydney, wat zo'n 10 uur rijden was en we midden in de nacht in ons hostel aankwamen.

De volgende morgen stonden wij om 10 uur buiten met onze backpacks, te wachten op een vreemdeling. We hadden deze jongen via Gumtree gevonden (Australische marktplaats) en hij bood een lift aan naar Melbourne, waar wij toevallig precies heen wilden. We hadden een foto van hem gezien en hem één keer aan de telefoon gehad, dus kortom: geen idee op wie we stonden te wachten. Hij was tien minuten te laat, dus waren al bang dat we genept waren, maaarr.. ineens stopte er een dikke vette patserbak voor ons, die helaas niet voor ons was. Een minuutje daarna stopte er een andere auto, ietsiepietsie minder dikke vette patserbak, maar ook een leuk wagentje met een surfboard op het dak. Hij sprong uit z'n auto en stelde zich voor als Leigh en hielp ons met onze backpacks. Hij stelde voor om om de beurt te rijden, want het was ook zo'n tien uur rijden. Hij nam ons aardig in vertrouwen, want bij de eerstvolgende stop gaf hij de autosleutels aan Chantal en liep zelf naar het toilet. Daarna was het Chantal der beurt om te gaan rijden en hij voelde zich comfortabel genoeg om lekker te gaan slapen. De weg naar Melbourne was ook niet zo lastig, want dit was 600 km op dezelfde weg. Daarna heeft Melissa ook een nog een stuk gereden en had hij steeds meer praatjes. Maar we hadden het echt heel erg getroffen, het was een super leuke gozer die ons ook nog eens voor de deur van ons hostel afzette. Onderweg nog even bij de MacDonalds gestopt voor dinner en bij het afscheid kregen we een dikke knuffel van hem en wensten we elkaar een Merry Christmas.

In Melbourne vieren wij, zoals we al vertelden, kerst en blijven hier ongeveer een week. Verder staat the Great Ocean Road op het programma en vieren wij oud en nieuw in Adelaide, bij onze tourguide van the Outback (Shane, met z'n blonde manen vanuit een eerder verslag). Voor nu willen wij jullie allemaal een hele fijne kerst wensen, geniet van al het lekkere eten en de gezelligheid. Ook alvast het allerbeste voor 2014 en we hopen jullie met al jullie vingers weer in Nederland te zien over een maand (shit, dat klinkt snel!).

Heel veel liefs vanuit een warm Australië,
van ons xx