New Zealand

Kia Ora !

Ja, dit hebben wij de afgelopen 2 weken erg vaak gehoord in Nieuw Zeeland. Het betekent meerdere dingen, maar wordt ook veel gebruikt voor ‘hallo’. Op het moment dat we dit schreven zaten wij op het vliegveld van Auckland en hadden we onze eerste vlucht van die dag er alweer op zitten. Na een tussenstop van 9 uur was het tijd om naar Sydney door te vliegen waar we nu nog 4 dagen zullen zijn. Maar we zullen even bij het begin van het vorige eind beginnen.

Onze kerst in Melbourne, bij de neef van Melissa haar moeder, Matthew, is erg gezellig geweest. We hebben een heerlijke barbecue lunch gehad met zijn kinderen en familie in de zonnige tuin van het bejaardentehuis waar Matthew zijn moeder woont. Dit was erg lekker en gezellig. ’s Avonds stond er nog een dinner bij Julie, de vriendin van Matthew, op het menu. Hier ook erg lekker gegeten. Heel vreemd om met zo’n 30 graden kerst te vieren in het zonnetje en zonder je eigen (directe) familie, maar het was een hele leuke ervaring om kerst mee te maken tussen de echte Australiërs. Die avond heeft Matthew ons weer naar ons hostel gebracht en echt kerst was in principe toen ook voorbij, omdat ze hier niet een 2e kerstdag vieren, maar het is gewoon een officiële vrije dag. Behalve voor de winkeliers en dat hebben we geweten. We gingen winkelen, omdat we hoorden dat er heel veel kortingen zouden zijn die dag. Heel de stad was bomvol en de rijen stonden tot drie deuren verder. Verder ook leuke dagen gehad nog in Melbourne, erg leuke stad!

De 28e van december stond een georganiseerde Great Ocean Road trip van 2 dagen op ons te wachten. We werden opgehaald door een busje en een Duitse tourguide (erg grappige man) en zijn in 2 dagen van Melbourne naar Adelaide gereden, met natuurlijk onderweg heel veel stops voor mooie uitkijkpunten, watervallen, prachtige kustplekken en wat bekende hotspots zoals de Twelve Apostels en de ‘London Bridge’. Die nacht hebben we geslapen in een groot National Park, genaamd The Grampians, na een paar potjes kaarten met wat Nederlanders en Fransen. De volgende ochtend ging de wekker weer vroeg en moesten we ons klaarmaken voor een wandeling op een berg, waar we na een flinke klim een heel mooi uitzicht hadden over het National Park. De rest van de dag ook nog veel mooie stops gemaakt en uiteindelijk kwamen we rond 7 uur ’s avonds aan in Adelaide. Hier stond Shane, onze tourguide van de outback, ons op te wachten. We zouden 6 nachten bij hem en z’n huisgenoot, Micheal, verblijven. Het was leuk hem weer te zien na 2 maanden en we hadden elkaar een hoop te vertellen. Die week zou natuurlijk het jaar 2014 beginnen en dit hebben we bij een vriend van Shane en Micheal gevierd, die gaf een huisfeest. Hij had een huis met een heel groot balkon, waarop je uitzicht had over de hele stad. Wij hadden zelfgebakken appelflappen meegenomen, die erg goed bevielen bij de Australiërs. Helaas mag er in Australië alleen vuurwerk afgestoken worden door gemeentes, dat is wel een verschil zeg met Nederland. Maar gelukkig hebben we wel wat van het vuurwerk dat er was meegekregen. Vanaf het balkon was dat wel een heel mooi gezicht. Omdat het anderhalf uur rijden was naar zijn huis, hebben we daar met de hele club geslapen. Het was super warm die dag, dus hebben lekker buiten geslapen. Verder die week hebben we een nieuwjaarsduik gedaan, hebben we gesurft, zijn naar een wijnproeverij geweest en hebben lekker gewinkeld.

4 Januari stonden er 2 vluchten op de planning, van Adelaide naar Sydney en van Sydney naar Nieuw Zeeland. We landden in Auckland. Het vliegveld was zo’n 25 km vanaf de stad, dus moesten wij een taxi nemen naar ons hostel. Een paar Kiwi’s (Nieuw Zeelanders) zochten toevallig ook een taxi richting de stad dus vroegen aan ons of wij de taxi wilden delen. Super aardige mensen waren het, al net zo vriendelijk als in Australië. We hadden 2 nachten in Auckland, voordat we onze campervan op konden halen. Dus zijn we lekker de stad in geweest. Hier hebben we bij een boekingskantoor wat tripjes geboekt voor de afgelopen 2 weken. Wij gingen echt zonder enige informatie naar Nieuw Zeeland en hadden dus geen idee wat er te doen was of wat überhaupt de hoofdstad was van Nieuw Zeeland. We zaten nog helemaal met ons hoofd bij Australië. Maar gelukkig hebben we die dag aardig wat informatie opgedaan en zo ook dus wat dingen geboekt. Die ochtend daarna konden we onze campervan ophalen. Een knaloranje campervan stond er voor ons klaar. Een half uurtje later waren wij op weg naar het oosten. Met het oosten was ook alles gezegd, want ons plan was naar het plaatsje Hot Water Beach (ergens aan de oostkust) te gaan, maar omdat wij dachten daar wel heen te kunnen rijden zonder enige wegenkaart oid, hebben wij dit hele plaatsje nooit gezien. Het begon aardig goed onze reis door Nieuw Zeeland. We kregen een half volle tank mee en ja, als je de weg kwijt raakt en geen wegenkaart oid hebt om te weten waar er wat grotere plaatsjes zijn met bijvoorbeeld een benzinepomp, is dat best lastig. Met de borden langs de weg kwamen we ook niet veel verder. We besloten bij de eerste de beste benzinepomp een wegenkaart te kopen. Uiteindelijk vonden we na 3 benzinepompen pas een goeie wegenkaart. Konden we eindelijk de goeie kant op. Dachten we… Geen van onze pinpassen of creditcards pakte het apparaatje. Ook konden we niet meer pinnen bij een gewoon pinautomaat en hadden we beide geen rooie cent meer op zak (omdat onze kaarten het eerder die dag al niet deden). Helaas moesten we de tent verlaten zonder wegenkaarten. Uiteindelijk, na het 10 keer gevraagd te hebben, zaten we op de goeie weg richting de oostkust. Het plaatsje Hot Water Beach was de moeite al niet meer, dus besloten we naar een ander plaatsje te gaan. We reden op een weg tussen de bergen, slinger de slinger, waar je maar met 25 door de bochten kon. En we zagen ons benzinepijltje maar dalen en dalen, zonder een benzinepomp tegen te komen en het zag er ook niet naar uit dat we er heel snel één tegen zouden komen. Op gegeven moment begon het lichtje natuurlijk te branden en hebben wij zoveel mogelijk benzine proberen te besparen, dus wanneer we stukken naar beneden reden het gas niet in te drukken en de remmen zo weinig mogelijk te gebruiken. Want we dachten stel we komen nu langs de weg te staan zonder benzine, hebben we geen mogelijkheden om iemand te betalen vanwege het niet werken van onze pinpassen en geen geld op zak te hebben. Maar halleluja, wat een opluchting toen er na heel wat km’s uiteindelijk een benzinepomp kwam! Eén probleempje nog.. Hoe konden we betalen? We bedachten eerst maar de tank vol te gooien en het geld als een probleem voor daarna te zien. Na weer 3 passen te hebben geprobeerd, lukte uiteindelijk de creditcard van Chantal het om te betalen. Gelukkig! Ook meteen maar een wegenkaart gekocht.

Na het begin ging het gelukkig allemaal wat soepeler en hebben wij een super 2 weken gehad. Heel veel gezien en gedaan, ondanks dat we maar 2 weken hadden en wij zowel het Noorder- als het Zuider-eiland wilde gaan zien. We zijn met de campervan 5 dagen op het Noorder-eiland geweest en 8 dagen op het Zuider-eiland. Op het Noorder-eiland hebben wij wel aardig weer gehad, niet warmer dan 22 graden, maar gelukkig weinig regen. We zijn naar de Waitomo Caves geweest, waar we met een soort boottochtje door de grotten gingen. Hier waren glowwormen (lichtgevende wormen), dat was wel een leuk gezicht. In Rotorua zijn we naar de Maori’s geweest, de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland. Zij gaven hier een hele dans- en zangshow, gaven verschillende interactieve presentaties om ons een beeld te geven hoe het er in hun cultuur aan toe gaat en daarbij was er een groot buffet als dinner op z’n Maori’s. Erg leuk en interessant was dit allemaal! Daarbij hebben we veel watervallen, mooie landschappen, verschillende meren en een hotwaterspring gezien en ingeweest. Vrijdagavond hadden wij de ferry gereserveerd om met onze camper van het Noorder- naar het Zuider-eiland te gaan. Die dag waren wij in Wellington geweest en dachten dat het wel mooi zou zijn om drie kwartier van te voren bij de boot te zijn. Toen we daar aankwamen stonden er al super veel auto’s achter de slagbomen en was de balie bij de slagbomen dicht. Dus wij dachten huh, hoe kan dat? Dus wij de tickets nog een keer checken en bleek dus dat een uur van te voren de ingang zou sluiten. Shit, dit was een aardig duur grapje en alle ferry’s voor de komende week zaten al volgeboekt. Maar ook hier kwam er gelukkig na 10 minuten nog een mannetje om de slagboom voor ons open te doen, na ons zielige verhaaltje dat we de weg waren kwijt geraakt etc etc.

Na een ferrytocht van 4 uur kwamen we aan op het Zuider-eiland, bij Picton, om half 1 ’s nachts. Wij hadden een camping in gedachten een half uurtje rijden daar vandaan. Voorheen mocht je trouwens altijd overal langs de weg kamperen, maar helaas is dat veranderd en moet je perse op een camping staan, wil je geen hoge boetes krijgen. Het was even zoeken om half 1 ’s nachts, maar rond half 2 hadden wij de camping gevonden, na een gravelpad van 6 kilometer door het pikkedonker over allerlei smalle weggetjes tussen de bergen. De volgende dag gingen wij weer vroeg weg om meer richting de westkust te rijden, omdat daar de skydive van Melissa die middag stond gepland. Met wat gezonde zenuwen van Melissa reden we daar heen en werd de lucht helderder en helderder, ideaal dus voor een skydive! Na wat instructiefilmpjes te hebben gezien werd het wel erg leuk, maar ook wel wat spannend nadat ze de papieren voor ‘eigen risico’ en ‘er bestaat een kans dat de parachute niet opent’ moest ondertekenen. Maar eenmaal in het vliegtuigje kreeg Melissa er steeds meer zin in. Het moment om uit het vliegtuig te moeten springen was heel apart, maar wel echt super gaaf!! Heel mooi uitzicht over bergen aan de ene kant en aan de andere kant mooie goudkleurige stranden en helder blauw water en onder haar mooi groen landschap. Heel erg leuk was het! Die nacht hebben we in een National Park gekampeerd en de dagen daarna zijn we langs de westkust geweest. We waren niet de enige, naast de vele andere mensen, waren er ook heel veel muggen en zandvliegjes die ons wel aantrekkelijk vonden. Allebei zaten/zitten we van top tot teen onder de bultjes van zandvliegen en bulden van muggen. Erg leuk voor de foto’s en heel fijn dat gejeuk. Maar afgelopen maandag konden we dat gejeuk even vergeten, omdat die dag onze Ice Explorer trip op de planning stond. We zaten in een gebied met veel bergen, waarvan sommige sneeuw hadden en gletsjers. We zouden met een helikopter naar een gletsjer vliegen en op de gletsjer een wandeling van 3 uur gaan maken met van die spijkers onder je schoenen en zo. We hoopten maar als te graag dat het door zou gaan, omdat het niet erg lekker weer was en die dag ervoor alles was afgeblazen. Maar toen we aankwamen zeiden ze dat het gelukkig gewoon door ging en kregen we ons hele outfit die we aan moesten trekken. Toen alles eenmaal goed zat en de laatste zonnebrand nog op ons gezicht werd gesmeerd, kwam er een mannetje ons vertellen dat het te winderig was, dus dat de trip van die ochtend gecanceled zou worden. Flink balen natuurlijk, want hier hadden we erg naar uitgekeken. Gelukkig mochten we ons voor die middag nog inschrijven voor een zelfde trip, er waren nog wat plekjes. Kans dat de wind wat zou gaan liggen bestond, dus hier hoopten wij dan natuurlijk ook op. In de tussentijd zijn we naar een dorpje verder gereden om daar een wandeling te maken naar een gletsjer. Je mocht er niet op, maar kon het wel van redelijk dichtbij bekijken. Erg bizar, zoveel ijs terwijl het er niet vriest. Die middag waren we weer terug gegaan naar het andere dorpje voor hopelijk onze trip met de helikopter, maar helaas, ook deze werd gecanceled. Dat was echt super jammer, want meer tijd hadden we niet om daar nog een dag te blijven. En stel dat zouden we wel doen bleef natuurlijk de kans bestaan dat het die dag erna ook niet door zou gaan. Dus helaas moesten we daarmee genoegen nemen en zijn we verder gegaan. Verder aan de westkust wel hele mooie gebieden gezien en ook veel bergen met sneeuw en gletsjers gezien. Ook een keer naar zo’n berg gereden over een gravelpad van zo’n 10 kilometer met diepe kuilen over de hele weg die gevuld waren met water waar we doorheen moesten en een paar keer vast komen te staan tussen de koeien en schapen die onze auto omcirkelden. Dat was wel heel grappig en super mooi wat er allemaal te zien viel!

Ook zijn we een dag in Queenstown geweest, een erg toeristisch, maar erg leuk stadje. Hier zijn we met een gondel naar boven geweest en had je een super mooi uitzicht over de stad, de bergen en het grote meer wat daar lag. Daarboven had je ook een baan waar je met een soort karts overheen kon, wat we van te voren hadden geboekt, was wel grappig! Aan het einde van die dag zijn we nog een stukje verder gereden tussen de mooie bergen en het vele groen. Toen we ergens stopten voor een mooi uitzicht punt, kwam er een man die achter ons reed naar ons toe en zei dat er wat los hing aan de onderkant van onze auto. Hij vroeg of we niet gek werden van het geluid dat dat ding onder onze auto maakte omdat het tegen de grond ging. Maar wij hadden helemaal niks gehoord en lekker met ons muziekje op aardig volume meegezongen. We zijn dan daarna ook gewoon doorgereden en bij de volgende stop was dat ding al afgebroken, opgeruimd staat netjes. 2 Dagen daarna reden we naar Mount Cook en begon er weer wat onder onze auto te rommelen, nu kwam het geluid zelf boven onze muziek uit. Maar ja we konden er op dat moment niet zo veel aan doen, dus hebben we het maar laten hangen. In dat plaatsje was ook geen benzinepomp of iets dergelijks, dus konden we het daar ook niet vragen, dus zijn we daarna maar weer terug gereden, op weg naar het volgende plaatsje wat nog aardig wat km’s verder was. Op gegeven moment werd het geluid wel heel erg en bedachten we ons dat dat ding wat los zat onder onze auto misschien wel vonkjes kon maken in aanraking met de weg (2 vrouwen en technische dingen aan een auto is ook niet een super combinatie), dus besloten wij de auto even langs de weg te zetten om te kijken. Er hing inderdaad wel een heel groot ding los, een stuk van de plaat onder de auto. Omdat we bang waren dat er straks vuur zou ontstaan, besloten we het waslijntje van Chantal om onze auto te binden, zodat dat ding de grond niet meer zou raken. Dus wij op onze knietjes langs de weg een touwtje spannen onder de auto en bovendoor waar onze voeten staan. Het eindresultaat zag er een beetje gek uit, maar dat ding hing in ieder geval niet meer op de grond. Na zo’n 20 kilometer kwamen we bij een dorpje aan en gelukkig hadden ze daar een garage. Hier konden ze het wel voor ons maken en hadden wij even een uurtje om het dorpje in te gaan en een theetje in de garage te drinken, terwijl we naar werkende mannen in hun hele korte broekjes konden kijken.

Onze laatste 2 nachten hebben wij doorgebracht in Christchurch. In de stad zelf kon je nog veel zien van de aardbeving van 2011, er werd nog heel veel gerenoveerd en er stonden veel bordjes bij winkels, restaurants of hotels met de tekst: Now open after 3 years closed. Dit was wel indrukwekkend. Zaterdagochtend hebben we onze auto ingeleverd en hadden we de 2 vluchten richting Sydney. Hier blijven we nog 4 dagen en vliegen we woensdag via Taiwan, waar we 2 dagen blijven, naar huis. Zaterdag de 25e komen we weer op Schiphol aan. Leuk om iedereen weer te zien natuurlijk, maar we hadden het hier best nog wel even uit kunnen houden! Het is echt voorbij gevlogen de afgelopen 4 maanden, maar we hebben wel echt alles gezien en gedaan wat we wilden!

Tot snel in Nederland!
Veel liefs van ons